در این مقاله تربیت نظامیان در اندیشه افلاطون و امام خمینی(ره) با روش توصیفی-تحلیلی و مقایسه ای بررسی شده است و هدف آن افزایش قدرت توصیف و تبیین نخبگان فکری - نظامی در موضوع جایگاه نظامیان در شکل­گیری مدنیّت و تمدن­سازی است. طی این مقاله گزاره­های افلاطون و امام خمینی(ره) در ابعاد مختلفِ موضوعِ تربیت نظامیان از متون آنان استنتاج شده است و سپس مورد تحلیل قرار گرفته و در نهایت وجوه تشابه و تفاوت دیدگاه­های دو متفکر در آن ابعاد تبیین شده است. نتیجة نهایی این مقایسه مبنی بر این است که نظام فلسفی افلاطون و برنامه تربیتی او در آرمان­شهر که با هدف تبیین عدالت و چگونگی استقرار آن صورت­بندی می­شود، اهمیّت اقشار نظامی را در زمینه شکل­گیری مدنیّت و حرکت به­سوی تمدن­سازی نشان می­دهد و در ردّ دیدگاه­هایی که اهمیت دادن به نظامیان را مقدمه فروپاشی مدنیّت می­دانند، پشتوانه استدلالی ارزشمندی ایجاد می­کند. در مقابل دیدگاه امام خمینی(ره) بیانگر این است که تفکر اسلامی قوّه و قوای نظامی را در چارچوب تربیتی شریعت، اخلاق و عقلانیّت تعریف کرده و این چارچوب اجازه نمی­دهد که حقوق و حوزه فردی و خصوصی نظامیان مورد تعدّی قرار گیرد؛ آنان را نیز از تعدّی به حقوق و حوزه خصوصی دیگران باز می­دارد و قوه و قوای نظامی را در خدمت حفظ نظام سیاسی، مدنیّت و تمدن­سازی تعریف می­کند.

عراق کشوری است که از گروههای قومی و مذهبی مختلفی تشکیل شده و این تعدد و تکثر وضعیت تاریخی، اجتماعی و سیاسی پیچیده ای را در این کشور ایجاد کرده است و این گروه های قومی و مذهبی هر یک با چالش ها و تهدیدات خاص خود مواجه هستند. بر این اساس وضعیت اقلیت ها و حقوق آنان همواره یکی از مهمترین مسائل سیاسی، اجتماعی، و امنیتی در این کشور بوده است. بر این اساس این تحقیق تلاش کرده است تا در بررسی های امنیتی و خشونتی است که اقلیت های عراقی پس از اشغال عراق توسط امپریالیسم آمریکا در سال 2003 در معرض آن قرار گرفتند. تهدیدات تروریستی برای اقلیت ها پس از سال 2003. دارای چه آسیب هایی است؟ در پاسخ به این سوال با تکیه بر روش ترکیبی تحلیل محتوا و تحلیل مقایسه ای این فرضیه به آزمون گذاشته شده است: این مطالعه فرض می کند که اقلیت ها در عراق پس از سال 2003 با یک چالش امنیتی جدی مواجه بودند و در سطوح مختلف امنیتی، اقتصادی و اجتماعی در معرض تجاوزات جدی قرار گرفتند.

زمینه و هدف: بیماری کرونا جدیدترین عفونت انسانی شناخته شده است که منجر به یک پاندمی جهانی با میزان ابتلا و میرایی بالا در سراسر جهان شد. این مطالعه به ارزیابی خصوصیات بالینی و اپیدمیولوژیک موج های اپیدمی کرونا در قالب یک نظام مراقبت دانشگاهی در جنوب ایران پرداخته است. روش بررسی: این مطالعه یک مطالعه مقطعی بود که بر روی داده های 24132 نفر مبتلا به کووید 19 انجام گردید. در این مطالعه کل داده های به ثبت رسیده در مورد بیماران مبتلا مشتمل بر سن، جنسیت، تعداد ابتلا، میرایی، بستری و میزان بهبودی همراه با سویه غالب، درصد رعایت پروتکل ها پیش از رخداد اپیدمی، به تفکیک هر یک از پیک های رخ داده در طول مدت اپیدمی در بازه زمانی اسفند ماه سال 1399 تا پایان اسفند ماه سال 1400 اخذ و تحلیل گردید. یافته ها: میزان بروز تجمعی بیماری 36/11% و فراوانی نسبی بستری در طول مطالعه 7/11% و به طور میانگین هفت روز بوده است. ارتباطات معناداری بین طول مدت بستری، فراوانی بیماری به تفکیک بیماری های زمینه ای و علایم بالینی بین موج ها مشاهده گردید (001/0P<). علایم سیستمیک شایعترین علایم بودند. از نظر ارزیابی رادیولوژیک بین موج ها اختلاف معناداری مشاهده شد (001/0P<). نتیجه گیری: یافته های این مطالعه بر تاثیر قابل ملاحظه بیماری های زمینه ای و شدت علایم بالینی بر پیامدهای بستری شدن در بیمارستان تاکید می کند و نیاز به استراتژی های مدیریتی مبتنی بر شواهد مناسب و در نظر گرفتن تغییرات بالینی و الگوهای رادیولوژیکی را هنگام ارزیابی بیماری در گروه های مختلف برجسته می کند.

هدف: هیأت های تدوین استاندارد، توسعه استانداردهای حسابداری با کیفیت بالا برای استفاده در بازارهای سرمایه جهانی را هدف مشترک خود قرار داده اند. زیرا معتقدند که مجموعه مشترک استانداردهای حسابداری با کیفیت بالا، قابلیت مقایسه و کارایی صورت ها و گزارش های مالی را افزایش می دهد و بازارهای جهانی را قادر می سازد تا با سایش کمتری حرکت نمایند. به بیان دیگر افزایش قابلیت مقایسه هدف نهایی هیأت ها و انجمن های حرفه ای مختلف در سراسر جهان می باشد. هدف پژوهش پاسخ به این سوال است که، علیرغم تمامی تلاش ها در راستای افزایش قابلیت مقایسه در سطح بین المللی آیا این امر محقق گردیده است؟روش: در پژوهش حاضر، صدو هفتادو یک شرکت طی دوره زمانی 1391-1400 (2012-2021)، مورد بررسی قرار گرفته اند. جهت تعیین مقایسه پذیری گزارشگری مالی، از مدل بارث، و برای آزمون فرضیه های پژوهش، از تحلیل های رگرسیونی تلفیقی/ترکیبی و از آماره t با دو نمونه مستقل، استفاده بعمل آمده است.یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد که طی دوره پژوهش، قابلیت مقایسه گزارشگری مالی در کشورهای اندونزی و ایران افزایش یافته، در حالی که در کشور ایتالیا، کاهشی بوده است. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده این است که، میانگین مقایسه پذیری گزارشگری مالی در کشور توسعه یافته ایتالیا نسبت به کشور در حال توسعه ایران، بیش تر، و نسبت به کشور نوظهور اندونزی، کم تر بوده است. همچنین میانگین سطح قابلیت مقایسه گزارشگری مالی در کشور نوظهور اندونزی در مقایسه با کشور در حال توسعه ایران، بیشتر بوده است.دانش افزایی: بررسی روند قابلیت مقایسه به صورت تطبیقی با کشورهای دیگر، و محاسبه کمی قابلیت مقایسه با استفاده از مدل بارث، که این امر سبب افزایش غنا و توسعه مبانی نظری در داخل کشور گردیده است.

مقدمه: اعتیاد جنسی یک اختلال روانی با پیامدهای فردی، بین فردی، قانونی، اجتماعی و جسمانی ناخوشایند است. اعتیاد جنسی به طور عمده در تجربه های ناخوشایند در خانواده و در کودکی ریشه دارد. هدف این مطالعه بررسی و مقایسه تروماهای کودکی در معتادان جنسی و افراد سالم است.مواد و روش ها: این مطالعه یک تحقیق علی –مقایسه ای بود. در مجموع 30 مرد معتاد جنسی با استفاده از روش نمونه گیری گلوله برفی، از جمعیت معتادان جنسی در تهران انتخاب شدند. علاوه بر این در مجموع 30 مرد سالم به عنوان شرکت کننده های کنترل از جمعیت عمومی انتخاب شدند و به لحاظ ویژگی های جمعیت شناختی با بیماران تطبیق یافتند. ابتدا شرکت کنندگان پرسشنامه اعتیاد جنسی و سپس پرسشنامه ترومای کودکی را تکمیل نمودند.یافته ها: نتایج نشان داد که معتادان جنسی به طور معنی داری در پرسشنامه ترومای کودکی نمرات بالاتری از شرکت کننده های کنترل دریافت کردند. تحلیل تشخیصی نشان داد که ترومای سوء استفاده جسمانی می تواند عضویت در گروه های معتادان جنسی و معتادان غیر جنسی را پیش بینی کند.نتیجه گیری: تکرار و برجستگی تروماهای کودکی در معتادان جنسی از افراد سالم بیشتر است. افرادی که ترومای جنسی را تجربه کردند بیشتر مستعد اعتیاد جنسی هستند.

پیش زمینه و هدف: ایران ازجمله کشورهایی است که کاهش شدید باروری را در جهان تجربه کرده است. هدف از مطالعه حاضر تعیین و مقایسه عوامل موثر بر فرزندآوری در مادران تک فرزند و چند فرزند است. مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی از نوع مقطعی-مقایسه ای، 200 خانم متاهل دارای پرونده خانوار در مرکز بهداشتی درمانی به صورت تصادفی ساده وارد مطالعه شدند که در دو گروه قرار گرفتند. گروه اول، مادران دارای یک فرزند بالای 4 سال بودند که تصمیمی برای بارداری بعدی نداشتند و گروه دوم، مادران داری 2 فرزند و بیشتر را شامل می شد. ابزار جمع آوری اطلاعات در این مطالعه پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه الگوی باروری بود. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 20 و آزمون های تی مستقل و کای اسکویر مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: از 200 مادر که وارد مطالعه شدند، 97 نفر مادران دارای یک فرزند و 103 نفر مادران دارای دو فرزند و بیشتر بودند. میانگین سن گروه اول 55/5±, 47/27 و گروه دوم 65/4±, 34/32 سال و اختلاف ازنظر آماری معنی دار بود (000/0=p). مقایسه میانگین نمره عوامل تاثیرگذار بر باروری در دو گروه نشان داد، بیشترین اختلاف در میانگین نمره حمایت ها و تسهیلات رفاهی دولت، اشتغال مادران، بالابودن هزینه ها و مشکلات اقتصادی و مخالفت همسران با فرزندآوری بوده است (000/0=p) بحث و نتیجه گیری: طبق نتایج می توان گفت، مسایل اقتصادی ازجمله اولین عوامل تاثیرگذار بر فرزندآوری بوده است. به نظر می رسد صرفا با تبلیغات نمی توان در زمینه افزایش فرزندآوری و پیشگیری از نرخ رشد تک رقمی قدم برداشت. در این راستا باید به عوامل اقتصادی و اجتماعی توجه داشت و شاید حمایت اقتصادی خانواده ها در این زمینه کمک کننده باشد

مقدمه: داشتن سلامت روانی لازمه رشد و شکوفایی انسان ها و در نتیجه رشد جوامع می باشد. لذا توجه به سلامت روانی افراد امری ضروری است و جزو مراقبت های بهداشتی می باشد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه مدیریت خدمات سلامت روان در ایران و کشورهای منتخب انجام گرفت. روش کار: پژوهش حاضر به روش توصیفی-مقایسه ای در 5 کشور با معیارهای مشخص طی سه مرحله انجام شد. در مرحله اول یک مطالعه مروری به منظور تحلیل وضعیت موجود مدیریت خدمات سلامت روان در ایران و جهان انجام شد. در مرحله دوم، کشورهای کره جنوبی، فیلیپین، مصر و برزیل جهت مقایسه با ایران انتخاب شدند. در مرحله سوم مدیریت خدمات سلامت روان در کشورهای منتخب و ایران بوسیله "ابزار بررسی نظام سلامت روان"(Assessment Instrument for Mental Health System) سازمان بهداشت جهانی مورد بررسی قرار گرفت. این ابزار 6 حوزه مدیریت خدمات سلامت روان را می سنجد. روایی محتوا و پایایی آن بر اساس همسانی درونی در مطالعات گذشته اندازه گیری شده است. به منظور جمع آوری داده ها از فرم کوتاه پژوهشگر ساخته که خلاصه ابزار فوق و نیزاطلاعات مدیریت خدمات سلامت روان کشورهای منتخب بود، استفاده شد. این فرم کوتاه دارای 33 عبارت در 6 حوزه مدیریت خدمات سلامت روان می باشد. پس از بررسی داده ها، نتایج مربوط به هر کشور تحلیل شد. یافته ها: در حوزه 1، اکثر کشورها سیاست سلامت روان مشخص داشتند اما نوع سیاست ها در کشورهای مختلف، متفاوت بود اما ایران و فیلیپین قوانین مشخص سلامت روان نداشتند. در حوزه 2 مدیریت خدمات سلامت روان در تمام کشورها توزیع نامناسب تخت های روانپزشکی و متخصصین وجود داشت اما در خصوص مراکز سلامت روان و تعداد و تنوع آن ها با هم اختلاف داشتند. در حوزه 3، بین کشورها در خصوص پروتکل های موجود و تجویز داروها تفاوت وجود داشت. در حوزه 4، در تمام کشورها توزیع نامناسب نیروی انسانی وجود داشت اما از نظر تعداد، تنوع، و تخصص متفاوت بودند. در حوزه 5، وجود انجمن های بیماران و خانواده ها در بین کشورها متفاوت بود. در حوزه 6، نظام جمع آوری اطلاعات و میزان پژوهش های مربوط به سلامت روان در بین کشورها تفاوت وجود داشت. نتیجه گیری: مقایسه کشورهای منتخب و ایران نشان داد که در حوزه های مختلف مدیریت خدمات سلامت روان بین کشورها تفاوت وجود دارد. در ایران قوانین مشخص مدیریت خدمات سلامت روان و نظام کنترل و جمع آوری داده ها وجود ندارد و سیاست های موجود اجرا نمی شود. همچنین اگرچه در مقایسه با کشورهای منتخب منابع انسانی و غیر انسانی مطلوبی دارد، اما مدیریت و برنامه ریزی مناسبی برای آن ها ندارد. لذا ایجاد قوانین و مقررات و ایجاد نظامی جهت مدیریت خدمات سلامت روان ایران پیشنهاد می شود.

1سابقه و هدف: مهارت های مطالعه و سبک های یادگیری، دو عامل موثر بر یادگیری و عملکرد تحصیلی افراد می باشند. این مطالعه با هدف تعیین مهارت های مطالعه و سبک های یادگیری در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد انجام گرفت.   مواد و روش ها: این پژوهش، بر روی 257 نفر از دانشجویان شاغل به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد و به شیوه نمونه گیری طبقه بندی بر اساس تعداد دانشجویان هر دانشکده و سپس بصورت تصادفی ساده انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه مهارت های مطالعه کانگاس و پرسشنامه سبک های یادگیری کلب بود. یافته ها: دانشجویان از مهارت مطالعه متوسط و 13% از مهارت مطالعه ضعیف برخوردار بودند. ارتباط میانگین نمره مهارت های مطالعه با جنسیت، معدل و نوع دانشکده معنادار نبود ولی افراد متأهل با میانگین نمره 133/52 بطور معناداری نمره بالاتری نسبت به افراد مجرد با میانگین نمره 121/61 داشتند (0/001=P). دانشجویان متأهل در حیطه های خواندن متون درسی با میانگین نمره 21 (0/023=P)، یادداشت برداری با میانگین نمره 13/41  (0/002=P)، تقویت حافظه با میانگین نمره 25/25 (0/001=P) و مدیریت زمان با میانگین نمره 14/94  (0/005=P) نسبت به دانشجویان مجرد بهتر بوده اند. سبک یادگیری ترجیحی دانشجویان به ترتیب همگرا(37/4%)، جذب کننده(28/4%)، انطباق یابنده(8/2%) و واگرا(3/9%) بود. حدود 22/2% دانشجویان نیز از ترکیبی از دو یا تعداد بیشتری سبک یادگیری استفاده می کردند. بین سبک های یادگیری و جنسیت، معدل و نوع دانشکده اختلاف معناداری یافت نشد. نتیجه گیری: اکثر دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد دارای مهارت مطالعه متوسط بودند که با توجه به بهتربودن شرایط مطالعه در دانشجویان متأهل، بنظر می رسد تأهل با ایجاد آرامش در این زمینه تاثیرگذار است. سبک یادگیری غالب دانشجویان مورد مطالعه همگرا و جذب کننده بوده است.

مقدمه و اهداف: اکثر ملت ها و کشورهای جهان از ترکیب جمعیتی یکسانی برخوردار نیستند و دارای تنوع و تکثر قومی می باشند. هویت قومی از هویت های میانی در عصر جدید به شمار می آید که فراتر از هویت فردی و فروتر از هویت ملی قرار دارد. از همین رو، این هویت دارای عناصر مشترکی از قبیل؛ فرهنگ، تاریخ، مکان، زبان، نژاد، مذهب و ... با هویت ملی می باشد. مسأله قومیت یکی از مسائل بغرنج در کشورهای گوناگون می باشد و کشورهایی که تنوعات اجتماعی و قومی دارند چالش های متعددی را تجربه می کنند. کشور ایران نیز جامعه کثیرالقومی است که گروه های فرهنگی، زبانی و مذهبی گوناگون را در خود جای داده. آنچه در این گونه جوامع اهمیت فوق العاده دارد، ایجاد و تقویت همبستگی ملی و در عین حال حفظ تنوع و گوناگونی است که در عرصه های مختلف در اقوام دیده می شود. روش: جهت بررسی دو امر یاد شده پژوهش حاضر در چارچوب روش کمی و با تحلیل پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری 299 نفر از مردمان ترکمن و 127 نفر از مردمان سیستانی در شهرهای مختلف استان گلستان می باشد. هر دو قوم از 9 طایفه می باشند که به توازن جمعیتی، پرسشنامه ها پر شد. داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی تحلیل گردید که در سطح توصیفی؛ توزیع فراوانی و میانگین و در سطح استنباطی؛ از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تی استفاده شد. همچنین از نظریات؛ نوسازی، محرومیت نسبی، مقوله بندی هویتی، به مثابه چارچوب نظری بهره گرفته شد.یافته ها: داده ها نشان می دهد در ابعاد هویت قومی و هویت ملی تشابه و تفاوت هایی بین ترکمن ها و سیستانی های استان گلستان دیده می شود. به عبارتی گرایش های قومی در بین این دو قوم گرچه چندان قوی نبوده ولی بیشتر از متوسط می باشد. اما در یک مقایسه، آمارها گویای آن است که میزان گرایش به هویت ملی و هویت قومی در بین ترکمن های استان گلستان بیشتر از متوسط بوده است. از طرفی در یک مقایسه، بین گرایش به هویت قومی و هویت ملی تفاوت معنی داری وجود دارد و میانگین گرایش به هویت قومی بین این قوم بیش تر از گرایش به هویت ملی است. در خصوص سیستانی ها نیز این آمارها نشان می دهد میزان گرایش به هویت ملی و هویت قومی در بین سیستانی های استان گلستان بیشتر از متوسط بوده است. ضمن آنکه در یک مقایسه، بین گرایش به هویت قومی و هویت ملی تفاوت معنی داری وجود دارد و میانگین گرایش به هویت ملی بین این اقوام بیش تر از گرایش به هویت قومی است. در کل نتایج نشان از ضعف نسبی شناخت ابعاد تاریخ بین این مردمان می باشد که این مسأله خلاء آموزشی در حوزه های مربوطه را برای این اقوام عیان می سازد. ضمن آنکه محدودیت های ساختاری در معرفی و بازخوانی هویتی و سلطه فرهنگ کلان، اقوام(خصوصا اقوام کم جمعیت) را در یک بی میلی و بی توجهی به حفظ و معرفی تاریخ قومی خود که به نوعی ناشی از انزوای قومی می باشد کشانده است.نتیجه گیری: در پرتو عناصر شناختی، احساسی و ارزشی و در راستای حفظ تنوعات قومی می بایست بازخوانی قومیتی برای این اقوام صورت گیرد. از طرفی محرومیت ها و شکاف های اجتماعی در پرتو نگرش های قومی می تواند ستیزه ها و تنش های قومی را برانگیزد که این مهم نیز با بسترمندی عادلانه حقوق اجتماعی، نه تنها سدی بر احساس تبعیض و نارضایتی و تنش های قومی منبعث از آن می تواند باشد، بلکه همسویی و همنوایی قومی را در جامعه کلان ایران تقویت خواهد کرد.